con̅ubiu̅ michi morte̅ parabat. poſtea v’ro recuſa̅te Callicrate amore mei et timore regine affecto nos p̃r magica̅ abduxit p’r vias horribil’ ubi eſt puteus ille p̃fu̅dus, cuius iuxta aditu̅ iacebat ſenior̃ philoſophi cadaver, et adve̅ie̅tib̃ mo̅ſtravit flam̅a̅ Vite erecta̅, i̅star columne voluta̅tis, voces emitte̅te̅ q̃ſi tonitrus: tu̅c p̃r igne̅ i̅petu nociuo expers tra̅ſiit et ia̅ ipsa ſeſe formoſior viſa eſt. 

 Quib̃ fact̃ iuravit ſe patre̅ tuu̅ quoq̃ im̅ortale̅ oſte̅ſura̅ eſſe, ſi me prius occiſa regine co̅tuberniu̅ mallet; neq̃ eni̅ ipſa me occidere valuit, p̃pter noſtratu̅ m̃gica̅ cuius egomet p̃tem habeo. Ille vero nichil huius geñ maluit, manib ante ocul̃ paſſis ne mulier̃ formoſitate̅ adſpiceret: poſtea eu̅ m̃gica p̃cuſſit arte, at mortuu̅ efferebat i̅de cu̅ fletib̃ et vagitib̃, me p̃r timore̅ expulit ad oſtiu̅ m̃gni flumiñ veliuoli porro in nave in qua te peperi, uix poſt dies hvc Athenas invecta ſu̅. At tu, O Tiſiſtheñ, ne q’d quoru̅ ma̅do nauci fac: neceſſe eni̅ eſt muliere̅ exquirere ſi qva Vite myſteriu̅ i̅petres et vi̅dicare, qua̅tu̅ in te eſt, patre̅ tuu̅ Callierat̃ in regine morte. Sin timore ſue aliq̃ cavſa re̅ reli̅quis i̅fecta̅, hoc ipſu̅ oi̅b̃ poſter̃ ma̅do du̅ bonvs q̃s inveniatur qvi ignis lauacru̅ no̅ p̃rhorreſcet et p̃tentia digñ do̅i̅abit̃ ho̅i̅u̅. 

 Talia dico incredibilia q̃de̅ at min̅e ñcta de reb̃ michi cognitis. 

 Hec Grece scripta Latine reddidit vir doctus Edm̅ds de Prato, in Decretis Licenciatus e Coll. Exon: Oxon: doctiſſimi Grocyni quondam e pupillis, Id. Apr. Aᵒ. Dn̅i. MCCCCLXXXXV°. 

 Expanded Version of the above Mediæval Latin Translation 

 Amenartas, e genere regio Egyptii, uxor Callicratis, sacerdotis Isidis, quam dei fovent demonia attendunt, filiolo suo Tisistheni jam moribunda ita mandat: Effugi quodam ex Egypto, regnante Nectanebo, cum patre tuo, propter mei amorem pejerato. Fugientes autem versus Notum trans mare, et viginti quatuor menses per litora Libye versus Orientem errantes, ubi est petra quedam magna sculpta instar Ethiopis capitis, deinde dies quatuor ab ostio fluminis magni ejecti partim submersi sumus partim morbo mortui sumus: in fine autem a feris hominibus portabamur per paludes et vada, ubi avium multitudo celum obumbrat, dies decem, donec advenimus ad cavum quendam montem, ubi olim magna urbs erat, caverne quoque immense; duxerunt autem nos ad reginam Advenaslasaniscoronantium, que magicâ utebatur et peritiá omnium rerum, et saltem pulcritudine et vigore insenescibilis erat. Hec magno patris tui amore perculsa, primum quidem ei connubium michi 

 Prev. P 32/241 next