She
mortem parabat; postea vero, recusante Callicrate, amore mei et timore regine affecto, nos per magicam abduxit per vias horribiles ubi est puteus ille profundus, cujus juxta aditum jacebat senioris philosophi cadaver, et advenientibus monstravit flammam Vite erectam, instar columne voluntantis, voces emittentem quasi tonitrus: tunc per ignem impetu nocivo expers transiit et jam ipsa sese formosior visa est. 

 Quibus factis juravit se patrem tuum quoque immortalem ostensuram esse, si me prius occisa regine contubernium mallet; neque enim ipsa me occidere valuit, propter nostratum magicam cujus egomet partem habeo. Ille vero nichil hujus generis malebat, manibus ante oculos passis, ne mulieris formositatem adspiceret: postea illum magica percussit arte, at mortuum efferebat inde cum fletibus et vagitibus, et me per timorem expulit ad ostium magni fluminis, velivoli, porro in nave, in qua te peperi, vix post dies huc Athenas vecta sum. At tu, O Tisisthenes, ne quid quorum mando nauci fac: necesse enim est mulierem exquirere si qua Vite mysterium impetres et vindicare, quautum in te est, patrem tuum Callieratem in regine morte. Sin timore sue aliqua causa rem reliquis infectam, hoc ipsum omnibus posteris mando, dum bonus quis inveniatur qui ignis lavacrum non perhorrescet, et potentia dignus dominabitur hominum. 

 Talia dico incredibilia quidem at minime ficta de rebus michi cognitis. 

 Hec Grece scripta Latine reddidit vir doctus Edmundus de Prato, in Descretis Licenciatus, e Collegio Exoniensi Oxoniensi doctissimi Grocyni quondam e pupillis, Idibus Aprilis Anno Domini MCCCCLXXXXV°. 

 “Well,” I said, when at length I had read out and carefully examined these writings and paragraphs, at least those of them that were still easily legible, “that is the conclusion of the whole matter, Leo, and now you can form your own opinion on it. I have already formed mine.” 

 “And what is it?” he asked, in his quick way. 

 “It is this. I believe that potsherd to be perfectly genuine, and that, wonderful as it may seem, it has come down in your family from since the fourth century before Christ. The entries absolutely prove it, and therefore, however improbable it may seem, it must be accepted. But there I stop. That your remote ancestress, the Egyptian princess, or some scribe under her direction, wrote that which we see on the sherd I have no doubt, nor have I the slightest doubt but that her sufferings and the loss of her husband had turned her head, and that she was not right in her mind when she did write it.” 

 Prev. P 33/241 next 
Back Top
Privacy Statement Terms of Service Contact